Historia absyntu.

Historia absyntu sięga XIX wieku i związana jest przede wszystkim z Francją, gdzie płyn ten stał się popularny wśród artystów, pisarzy i innych intelektualistów. Początkowo postrzegany jako lekarstwo, a jego właściwości lecznicze były wykorzystywane do leczenia różnych chorób. W 1792 roku francuski lekarz Pierre Ordinaire stworzył recepturę na napar z ziół, w tym z piołunu, anyżu i kolendry, który stał się podstawą dzisiejszego absyntu. Wkrótce potem trunek ten zyskał popularność wśród francuskich żołnierzy, którzy wierzyli, że pomaga im w leczeniu malarii. W latach 30. XIX wieku stał się popularny wśród mieszkańców Francji, a następnie rozprzestrzenił się na inne kraje Europy, w tym na Szwajcarię, Belgii i Holandię. Jednak wraz z rosnącą popularnością, pojawiły się obawy co do jego szkodliwości dla zdrowia, a także jego wpływu na zachowanie ludzi po jego spożyciu. U szczytu swojej popularności został opisany jako niebezpieczny oraz oskarżony o to, że działa halucynogennie. W większości państw europejskich, w roku 1915 zakazano wytwarzania i sprzedaży a także spożywania absyntu. Władze uznały go za silnie uzależniający narkotyk, pomimo braku dowodów na to, że absynt był bardziej niebezpieczny lub w większym stopniu psychoaktywny niż inne dostępne alkohole.  Wznowienie produkcji nastąpiło na początku lat 90 XX wieku kiedy kraje unii europejskiej zaczęły stopniowo zezwalać na posiadanie i spożywanie absyntu.  Współcześnie sprzedaż absyntu jest dozwolona niemal w każdym kraju,  ale zwykle zawiera mniej thujonu niż w przeszłości, aby zmniejszyć ryzyko szkodliwych skutków spożycia- z pewnością wpływa to na fakt, że jest legalny.

Czym jest i jak pić absynt? 

Nazwa trunku pochodzi od łacińskiej nazwy piołunu- artemisia absinthium, jego kwiaty i liście są kluczowymi składnikami tego alkoholu, w jego zawartości występuje związek chemiczny thujon, to on odpowiada za ewentualne występowanie halucynacji i innych objawów psychoaktywnych po spożyciu. W jego składzie poza piołunem należy wyróżnić inne zioła takie jak: anyż czy kolendra.  Napój ten jest zwykle zielony lub brązowy i ma silny smak i aromat.

Podawanie tego trunku wiąże się ze swoistym rytuałem,  na jego potrzeby powstała dedykowana ażurowa łyżeczka. Na szklance z nóżką kładzie się łyżeczkę na której układa się kostkę cukru, to przez nią przelewa się alkohol do kieliszka, bądź lodowatą wodę jako dodatek do drinka. W momencie przelania wody, drink zaczyna mętnieć a na dnie powstaje mgiełka. Widok ten ma w sobie coś magicznego- z czego również wynika potoczna nazwa zielonej wróżki. Absynt to niewątpliwie napój alkoholowy znany ze swojego kulturalnego znaczenia, szczególnie wśród bohemy paryskich artystów i pisarzy, którzy uważali, że napój ten pobudza ich kreatywność.

Proces produkcji.

Produkcja absyntu jest procesem skomplikowanym i czasochłonnym, wymagającym zastosowania specjalistycznych narzędzi i surowców. Ogólny opis procesu produkcji obejmuje kilka etapów. Na początek zbierane są zioła, które są następnie suszone i mieszane w odpowiednich proporcjach. Następnie zioła są macerowane w spirytusie, czyli zanurzane w alkoholu i pozostawiane do maceracji przez kilka godzin lub dni, w zależności od przepisu. W procesie tym alkohol wchłania olejki eteryczne ziół, nadając absyntowi jego charakterystyczny smak i aromat. Po maceracji następuje destylacja, w której mieszanina alkoholu i ziół jest poddawana procesowi destylacji w specjalnym aparacie, zwanym alembikiem. Celem destylacji jest oczyszczenie trunku i oddzielenie olejków eterycznych od reszty składników. Po destylacji do destylatu dodaje się cukier i wodę, aby moc i smak absyntu były zrównoważone.  Ostatecznie przeprowadzony jest proces filtrowania, aby pozbyć się pozostałych nieczystości i uzyskać klarowny napój alkoholowy gotowy do picia.

Różne rodzaje absyntu.

1. Tradycyjny z zieloną barwą jest najbardziej znanym rodzajem absyntu. Charakteryzuje się gorzkim smakiem i mocnym aromatem anyżu. Zielony kolor wynika z dodatku ziela artemizji , które jest jednym z głównych składników używanych do produkcji tego napoju. Zielonw ziela artemizji są macerowane w spirytusie, co powoduje uwalnianie związków chemicznych z ziół, w tym chlorofilu, który nadaje charakterystyczną barwę. W zależności od stosowanego procesu produkcji oraz rodzaju ziół użytych do maceracji, kolor może różnić się od intensywnie zielonego do bladozielonego.

2. Absynt z czerwoną barwą to wariant, który uzyskuje się przez dodanie barwników do tego tradycyjnego. Charakteryzuje się on słodszym smakiem i może mieć czerwony lub różowy kolor. Często można spotkać absynt w różnych innych kolorach- niebieski a nawet czarny.

3. Absynt bez anyżu to alternatywa dla osób, które nie lubią tego charakterystycznego smaku. W zamian używa się innych ziół, takich jak mięta lub koper włoski, co nadaje mu odmienny smak i aromat.

4. Home made absinthe- absynt produkowany w małych destylarniach.

5. Czeski- absinth charakteryzuje się niższą zawartością tujonu, w porównaniu do tradycyjnego absyntu. Ma on również łagodniejszy smak.

6. Szwajcarski - cechuje się silniejszym smakiem anyżu niż tradycyjny absynt oraz bardzo wysoką zawartością alkoholu.

7. Hiszpański absynt - ma łagodniejszy smak niż tradycyjny absynt i zazwyczaj niższą zawartość tujonu.

Zamów najlepszy absinth w naszym sklepie internetowym!